Η «Λεωφόρος του Μίσους» και οι Παράδρομοι της Μορφοδιάταξης
Έχω ξαναγράψει πως η αποκρυπτογράφηση της Μορφοδιάταξης, η αναζήτηση κρυφών μοτίβων στη Συναινετική Πραγματικότητα μοιάζει με την προσπάθεια να ξεμπερδέψει κανείς μια ομελέτα. Αυτό που απαιτείται είναι ένας ειδικός τρόπος σκέψης –που θυμίζει την εφαρμογή της τεχνικής των ελεύθερων συνειρμών στην ξύπνια πραγματικότητα. Άλλωστε κατά πολλούς η «ξύπνια» πραγματικότητα είναι απλώς ένα άλλο επίπεδο ύπνου…
Στις 18 Φεβρουαρίου 1962, η Νατάσα Κυριαζή, γυναίκα του ανακριτή Κώστα Κυριαζή, σκοτώνεται σε τροχαίο. Ο ένοχος οδηγός εγκαταλείπει το θύμα του και δεν συλλαμβάνεται ποτέ. Ο ανακριτής Κυριαζής είναι απαρηγόρητος και δεν μπορεί να ξεπεράσει την απώλεια της συζύγου του. Χρόνια αργότερα, καλείται να διαλευκάνει ένα παρόμοιο περιστατικό: η Ελένη Καρύπη πέφτει θύμα τροχαίου, όταν ένας ασυνείδητος οδηγός την παρασύρει και την σκοτώνει με το ΙΧ του και μετά εξαφανίζεται. Το νέο τροχαίο έχει συμβεί στις 18 Φεβρουαρίου 1968, ακριβώς έξι χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του Κυριαζή.
Εξαιτίας αυτής της «σύμπτωσης», ο ανακριτής Κυριαζής για πρώτη φορά αισθάνεται ότι δεν θα μπορέσει να επιτελέσει ανεπηρέαστος το καθήκον του, χωρίς συναισθηματική εμπλοκή. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, συνειδητοποιεί με τρόμο πως είναι ο ίδιος ένοχος, έχοντας μάλλον παρασύρει την Καρύπη με το ΙΧ του ένα βράδυ που ήταν μεθυσμένος –και χωρίς να θυμάται τίποτα.
Αυτός είναι και ο πυρήνας του σεναρίου της ταινίας «Η Λεωφόρος του Μίσους» σε σενάριο και σκηνοθεσία Νίκου Φώσκολου. Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1968-1969 και έκοψε 550.847 εισιτήρια με αποτέλεσμα να έρθει στην 3η θέση ανάμεσα σε 108 ταινίες. Η πρεμιέρα της ήταν τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 1968. Ο Φώσκολος έγραψε και ένα από τα ωραιότερα ερωτικά τραγούδια το οποίο ακούγεται στην ταινία, το «Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, η αγάπη αυτή με πεθαίνει» σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη. Στην ταινία το τραγούδι φαίνεται να ερμηνεύει η Νόνικα Γαληνέα, την οποία όμως έχει ντουμπλάρει η Βάνου.
Και κάπου εδώ ξεκινούν οι παράξενες διασυνδέσεις.
Ο ανακριτής Κυριαζής (που τον υποδύεται ο Κώστας Καζάκος) έχει για βοηθό τον Τσεβά (τον υποδύεται ο Σπύρος Κωνσταντόπουλος). Η ταινία γυρίστηκε και προβλήθηκε επί χούντας. Στον δικό μας κόσμο, ο Δημήτριος Τσεβάς ήταν δικαστικός που αναδείχθηκε πρωταγωνιστής στις διώξεις των χουντικών. Ως εισαγγελέας Πρωτοδικών διερεύνησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου λίγο μετά την κατάρρευση της δικτατορίας. Έπειτα από 40 μέρες έρευνας, παρέδωσε το πόρισμά του στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών. Ήταν 14 Οκτωβρίου 1974, ημέρα Δευτέρα. Είχαν περάσει έξι ακριβώς χρόνια από την πρεμιέρα της «Λεωφόρου του Μίσους», 14 Οκτωβρίου 1968, η οποία ήταν πάλι ημέρα Δευτέρα. Όπως είδαμε, έξι ακριβώς χρόνια χώριζαν τα τροχαία δυστυχήματα που σημάδεψαν τη ζωή του ανακριτή Κυριαζή στην ταινία.
Κατά παράξενη «σύμπτωση», η 18η Φεβρουαρίου 1962 και η 18η Φεβρουαρίου 1968, ημερομηνίες των (φανταστικών) τροχαίων ατυχημάτων της ταινίας, είναι Κυριακές –η προηγούμενη ημέρα της εβδομάδας (και μαγικά αντίθετη, αφού η Κυριακή είναι ημέρα του Ήλιου, ενώ Δευτέρα είναι η ημέρα της Σελήνης).
Ο Δημήτρης Τσεβάς έγινε και αργότερα ευρύτερα γνωστός λόγω της ανάμιξής του στις έρευνες για την τρομοκρατία και ειδικότερα τη 17Ν –κάτι που πιθανόν έπαιξε ρόλο στον άκαιρο θάνατό του στις 25 Μαρτίου 1993 από «καρδιακή προσβολή». Εδώ ξεκινά ένα μονοπάτι που οδηγεί στον πολύ επικίνδυνο μαγικοπολιτικό χώρο, κάτι που αναλύω στο βιβλίο μου «Ο Λαβύρινθος του Αίματος», σχετικά με την μορφοδιάταξη της ελληνικής τρομοκρατίας. Αργότερα θα ξαναπιάσουμε το νήμα αυτό.
Ο ανακριτής Κυριαζής της ταινίας (Κώστας Καζάκος) μοιάζει αρκετά σε στυλ με τον δικαστικό Δημήτριο Τσεβά. Αν και βέβαια το στυλ αυτό ήταν χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής.
Υπάρχει και ένας άλλος Κώστας Κυριαζής, πραγματικός αυτή τη φορά (1920-1991). Ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και εκδότης. Υπήρξε συνιδιοκτήτης -μαζί με τον Κώστα Νικολόπουλο- και διευθυντής της εφημερίδας «Το Έθνος», καθώς και συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων. Από τον Ιούλιο έως τον Νοέμβριο του 1974, διατέλεσε πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ στην κυβέρνηση Eθνικής Eνότητας, με απόφαση του υπουργού Δημοσίων Έργων Γεωργίου - Αλεξάνδρου Μαγκάκη. Είδαμε πως τη μουσική του τραγουδιού της «Λεωφόρου του Μίσους», έγραψε ο Νίκος Μαμαγκάκης.
Στη διάρκεια της θητείας του Κυριαζή, ο Δημήτριος Τσεβάς παρέδωσε το πόρισμά του για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Θα δούμε στην πορεία κι άλλα για τον (πραγματικό) Κώστα Κυριαζή.
Στην ταινία, ο Πέλλος Γεωργίου (Νίκος Γαλανός), είναι γιος της διάσημης τραγουδίστριας Σάσας Βενέτη (Νόνικα Γαληνέα) η οποία τον έχει εγκαταλείψει προς χάριν της καριέρας της. Αυτό έχει τραυματίσει βαθιά τον Πέλλο, ο οποίος τη μισεί κι έχει πάρει το «στραβό δρόμο».
Στην αρχή της ταινίας, ο Πέλλος/Νίκος Γαλανός πλησιάζει κάτι φίλους και φίλες του που χορεύουν στο δρόμο με τον ήχο ενός πικάπ. Η σκηνή αυτή γυρίστηκε στη διασταύρωση της οδού Νηρηίδων με τη Βασιλέως Αλεξάνδρου, απέναντι από το ξενοδοχείο Χίλτον. Λίγα μέτρα πιο πέρα, μερικά χρόνια αργότερα, θα γινόταν η περίφημη ληστεία της Εθνικής Τράπεζας από τον «ληστή με τις γλαδιόλες» Θεόδωρο Βενάρδο, στις 16 Νοεμβρίου 1973, ενώ η Αθήνα συνταρασσόταν από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Η Νηρηίδων είναι πάρα πολύ κοντά στη Ναϊάδων, λίγο πιο κάτω, όπου τη Δευτέρα, 7 Οκτωβρίου 1991 δολοφονήθηκε από τη 17Ν ο Τούρκος διπλωματικός ακόλουθος Τσετίν Γκιοργκιού έξω από το σπίτι του –για την ακρίβεια στην οδό Ναϊάδων 2. Η δολοφονία του έγινε 17 χρόνια μετά το πόρισμα Τσεβά για το Πολυτεχνείο και πάλι μήνα Οκτώβριο (όπως η πρεμιέρα της ταινίας, όπως η παράδοση του πορίσματος, και τα τρία ημέρα Δευτέρα).
Η οδός Ναϊάδων παίζει ρόλο σε δυο χτυπήματα της 17Ν. Η δολοφονία Μάλλιου (Δεκέμβριος 1976) έγινε κοντά στο σπίτι του στην οδό Άτλαντος 21, κοντά στη διασταύρωση με την οδό Ναϊάδων (όπου υπάρχει και το νο 22 της τελευταίας ). Οι Ναϊάδες ήταν νύμφες που αναπαρίσταντο να χύνουν νερό από δοχεία, όπως ακριβώς κάνει και η γυμνή «νύμφη» στο φύλλο 17 της Μεγάλης Αρκάνας του Ταρό (το φύλλο «Άστρο» - όπως το σύμβολο της 17Ν). Η Μεγάλη Αρκάνα διαθέτει 22 φύλλα.
Τον Οκτώβριο του 1974, όταν ο Τσεβάς παρέδιδε το πόρισμα του Πολυτεχνείου, ο πραγματικός Κώστας Κυριαζής ήταν πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Υδάτων (που μετά μετονομάστηκε σε ΕΥΔΑΠ). Η ΕΥΔΑΠ φυσικά έχει άμεση σχέση με το νερό, δηλαδή τις Ναϊάδες, όσο και της Νηρηίδες.