Δυο Απόκρυφες Ιστορίες από το Μαγικοπολιτικό Χώρο

Πριν από τέσσερα χρόνια κυκλοφόρησε το τελευταίο μου βιβλίο, Ο Λαβύρινθος του Αίματος (https://alloste.gr/non-fiction/149-labyrinthos-aimatos.html). Εκεί πραγματευόμουν την δαιδαλώδη σχέση της 17Ν και της τρομοκρατίας γενικότερα με την ευρύτερη «παρέα» των συνεργατών μου και εμένα, και με τις έρευνές μας.

Πολλοί απόρησαν με το θέμα του βιβλίου. Τι σχέση μπορεί να έχει η ελληνική τρομοκρατία με το Παράξενο και το Παραφυσικό; Πρόκειται για αμιγώς πολιτικό-κοινωνικό θέμα, έτσι δεν είναι; Ναι, αλλά σε πρώτο επίπεδο. Υπάρχουν πολλά επίπεδα -πολύ περισσότερα απ’ όσα φαντάζεστε- για να εξεταστεί ακόμα και το πιο απλό ζήτημα.

Υπάρχουν πολλά παράξενα και απρόσμενα μονοπάτια στο χώρο της έρευνας. Μετά από δεκαετίες έρευνας, μαθητείας, μελέτης και περιπλάνησης έμαθα πολύ περισσότερα απ’ όσο περίμενα και προσδοκούσα. Έμαθα επίσης να είμαι πολύ προσεκτικός στα βήματά μου και σε όσα λέω και γράφω. Ο χώρος της ελληνικής «αναζήτησης» (εκτός και εντός εισαγωγικών) βρίθει από γραφικούς Youtubικούς αναλυτές της συμφοράς, ημιαναλφάβητους «ερευνητές» με παραισθήσεις μεγαλείου, και ανίδεους «αναζητητές» από τα Lidl που δεν ξέρουν πού παν τα τέσσερα αλλά και δεν έχουν καμία επιθυμία να μάθουν. Όμως κάθε τι πηγαίνει στη θέση που του αρμόζει με την πάροδο του χρόνου. Ακόμα και αυτά τα… τέσσερα!

Ξέρετε, εκτός από τους κάθε λογής αναζητητές και ερευνητές (σοβαρούς και ασόβαρους) υπάρχουν και εκείνοι που διεισδύουν στο χώρο με διάφορους τρόπους, αλλά με αποκλειστικό στόχο την απόκτηση Ισχύος και Εξουσίας (τα οποία από ένα σημείο και μετά ταυτίζονται). Και δεν υπάρχει χώρος που να σχετίζεται περισσότερο με την Ισχύ και την Εξουσία από εκείνον της πολιτικής.

Δεν έχει καμία σημασία αν κάποιος φέρελπις, ή φτασμένος πολιτικός «πιστεύει», ή «δεν πιστεύει», ότι υπάρχει «παραφυσικό», «υπερφυσικό», «αποκρυφισμός», «μαγεία» κλπ. Απλώς θα φορέσει την αντίστοιχη «προβιά» ενός χώρου προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε ισχύ και εξουσία (ποικίλων μορφών).

Θυμηθείτε τους πρώην υψηλά ιστάμενους Σοβιετικούς σκληροπυρηνικούς κομμουνιστές που μετά την πτώση της ΕΣΣΔ έγιναν ξαφνικά υπέρμαχοι της Ορθοδοξίας. Φυσικά δεν ήταν ποτέ «κομμουνιστές», περισσότερο από όσο «θρήσκοι» είναι τώρα. Όταν κάποιος είναι αριβίστας, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ποια «προβιά» θα του αποδώσει περισσότερο.

Εσείς να συνεχίσετε να θεωρείτε «αγνούς ιδεολόγους» τους πολιτικάντηδες κάθε απόχρωσης. Και μην ξεχνάτε να πηγαίνετε να τους ψηφίζετε όποτε σας λένε. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, έτσι δεν είναι;

Υπόψη επίσης ότι η Ισχύς και η Εξουσία είναι πέρα από την ηθική. Οι αποτελεσματικοί θηρευτές της Ισχύος και της Εξουσίας έχουν την ικανότητα να βλέπουν γεγονότα και καταστάσεις, αντί να βλέπουν «καλό» και «κακό».

Ο κόσμος της Ισχύος και της Εξουσίας (κοσμικής και αλλοκοσμικής) έχει πολλές εκφάνσεις και υπο-χώρους που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.

Υπήρχαν πάντα περίεργες ομάδες, αδελφότητες, τάγματα, εταιρείες και στοές που δρούσαν στα παρασκήνια. Υπήρχε πάντα το περίφημο μαγικοπολιτικό κύκλωμα εξουσίας που δρούσε ως «ρεύμα διπλής κατεύθυνσης». Τι σημαίνει αυτό; Θα παραθέσω ένα απόσπασμα του αείμνηστου δάσκαλου, συνεργάτη και φίλου, Γιώργου Μπαλάνου:

«Στις αληθινές Αδελφότητες Δύναμης υπάρχει ένα ρεύμα διπλής κατεύθυνσης: πρώτον, οι ίδιες οι αδελφότητες επιδιώκουν να «φυτέψουν» μέλη τους σε χώρους καθαρά κοσμικής εξουσίας: πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς κλπ. Αυτό διαμορφώνει το ρεύμα της μιας κατεύθυνσης. Δεύτερον, τα πρόσωπα που ανήκουν ήδη στους χώρους κοσμικής εξουσίας επιδιώκουν να μπουν σε κάποια από αυτές τις Αδελφότητες Δύναμης είτε γιατί έχουν αληθινό ενδιαφέρον, είτε γιατί τους προσφέρονται ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες ή προοπτικές αύξησης της εξουσίας τους. Αυτό διαμορφώνει το ρεύμα της άλλης κατεύθυνσης. Συνεπώς εδώ έχουμε μια διαρκή ανατροφοδότηση και διπλή ροή από το χώρο της κοσμικής εξουσίας προς το χώρο απόκρυφης δύναμης και το αντίστροφο». («Η Σκιά του Κθούλου»)

Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ακολουθούν δυο κείμενά μου που σκιαγραφούν δυο μικρές ιστορίες από το χώρο αυτό.

Ιστορία Πρώτη: Ένα Πολιτικό Σποτ, ένα Πεντάκτινο Αστέρι και η Μωβ Ζώνη

Το φθινόπωρο του 2020 –εν μέσω του ξεσαλώματος του Πανδήμιου Κοβίδη- προβλήθηκε στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ένα σποτάκι πολιτικού κόμματος. Πλαισιωμένο με όλα τα σύμβολα και τα χρώματα και τα παραφερνάλια που παραπέμπουν σε πολιτικές και κοινωνικές «αξίες», και σε άλλα τέτοια ξύλινα και προβλέψιμα, τα οποία αποτελούν νοστιμότατο σανό για τη συντριπτική πλειονότητα των παραληπτών του «μηνύματος». Ούτως ή άλλως η συντριπτική πλειονότητα των παραληπτών είναι τηλεθεατές, οπότε είναι έτσι κι αλλιώς μολυσμένοι από κάτι ξεγυρισμένους ιούς που μπροστά τους ο Πανδήμιος Κοβίδης ήταν ασήμαντος.   

Και για να μην υπάρχει παρεξήγηση, διευκρινίζω τα εξής: αναφέρομαι στο συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τόσο ο σανός όσο και οι μολυσμένοι παραλήπτες/τηλεθεατές είναι αναπόσπαστα χαρακτηριστικά και του «αντιπάλου» κόμματος. Όπως και ΟΛΩΝ των άλλων κομμάτων.  Κι όταν λέω ΟΛΩΝ, εννοώ ΟΛΩΝ!

Το συγκεκριμένο σποτάκι ήταν το εξής. Δείτε το πρώτα και μετά διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο.

Κυρίαρχο σύμβολο στο σποτάκι, το πεντάκτινο αστέρι. Ναι, εντάξει, είναι πασίγνωστη η παρουσία του και η σημασία του στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αλλά δεν είναι εκεί το ζήτημα. Ένα τέτοιο βασικό και θεμελιώδες σύμβολο έχει πολλαπλή σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα όταν συνοδεύεται από κάποια άλλα χαρακτηριστικά.

Το πεντάκτινο αστέρι είναι ένα πανάρχαιο και πανανθρώπινο σύμβολο –στην εκδοχή αυτή συμβολίζει το Μικρόκοσμο με τα 4+1 στοιχεία (γη, φωτιά, αέρας, νερό & πνεύμα). Τα οποία στοιχεία διαθέτουν το καθένα το δικό του συμβολικό χρώμα.

Αν το πεντάκτινο αστέρι δεν είναι στατικό, αλλά περιστρέφεται δεξιόστροφα, τότε παραπέμπει σε κάποιες τεχνικές, οι οποίες έχουν σχέση με το «αρσενικό», το «γιανγκ» και ό,τι αξίες-ιδιότητες συνδέονται με αυτό. Τεχνικές που εφαρμόζονται σε κάποιους «περιθωριακούς» χώρους. Και σε ανώτερα επίπεδα αυτών των «περιθωριακών» χώρων.

Έτσι λοιπόν, στο τηλεοπτικό αυτό σποτ, το δεξιόστροφα περιστρεφόμενο πεντάκτινο αστέρι έκανε μια εντυπωσιακή εμφάνιση.

Κάποια στιγμή στο σποτάκι, το περιστρεφόμενο αστέρι αντιστοιχεί σε συγκεκριμένες «αξίες» με κάθε βήμα περιστροφής του. Και σε συγκεκριμένα χρώματα (που αλλάζουν στο φόντο). 

Η εναλλαγή των χρωμάτων (ιδιαίτερα στο τέλος του σποτ, όπου είναι ταχύτατη), καλύπτεται από την επιδέξια ξύλινη παρλαπίπα, οπότε ο «ιός» έχει ήδη μολύνει τον ανίδεο (και ήδη αποβλακωμένο) τηλεθεατή. Είπαμε, όχι ο Κοβίδης. Άλλος ιός, πολύ χειρότερος. 

Παρατηρούμε ότι το μπλε χρώμα λάμπει δια της απουσίας του. Σε όλο το σποτάκι.

 Στο σποτάκι, το αστέρι περιστρέφεται δεξιόστροφα, έτσι δεν είπαμε;

Το σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρεμιέρα στις 15 Σεπτεμβρίου 2020. Ήδη όμως αυτό το περιστρεφόμενο αστέρι είχε αρχίσει από καιρό να κάνει την εμφάνισή του στους τοίχους –στην συντριπτική του πλειονότητα πλαισιώνοντας αντιεξουσιαστικά συνθήματα.

Ναι, ξέρω, το περιστρεφόμενο πεντάκτινο είναι σύμβολο και δημιούργημα των αντιεξουσιαστών. Ναι, βέβαια, έτσι είναι εάν έτσι νομίζετε. Σαν τις τρεις τελίτσες που πολλές φορές πλαισιώνουν το περιστρεφόμενο άστρο οι οποίες σημαίνουν «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι». Ναι, βέβαια, έτσι είναι εάν έτσι νομίζετε. Με μαύρο και κόκκινο χρώμα επειδή αυτά «είναι τα χρώματα των αντιεξουσιαστών». Ναι, βέβαια, έτσι είναι εάν έτσι νομίζετε.

Ανίδεοι και αστοιχείωτοι φουκαράδες που ζωγραφίζετε με περισσή αυταρέσκεια το περιστρεφόμενο άστρο, δεν έχετε ΙΔΕΑ του τι ακριβώς κάνετε! Αλλά έτσι κι αλλιώς είσαστε λοβοτομημένα ρομποτάκια που εκτελούν άνωθεν εντολές –συνειδητά ή ασυνείδητα. Το κινητό σας έχει υψηλότερη νοημοσύνη και αντίληψη από εσάς.

«Τα περισσότερα σχετικά συνθήματα που περιλαμβάνουν τις λέξεις-σφραγίδες είναι δίστιχα και ρυθμικά. Δεν είναι τυχαίο. […]. Μια εξέταση των συνθημάτων στους τοίχους της Αθήνας (και άλλων πόλεων) θα σας το αποκαλύψει. Είναι σα να έχουν ξαμοληθεί στρατιές από λοβοτομημένα ρομπότ που γράφουν και ξαναγράφουν διαρκώς στιχάκια-παραλλαγές σε ένα βασικό θέμα –με απαραίτητα συνθετικά τις λέξεις-σφραγίδες και τα παραφερνάλιά τους».

Αυτά τα έγραφα το 2015 στο Σχήμα Πρωθύστερο (https://alloste.gr/esoterism/54-sxima-prothystero.html ) Συμπληρώθηκε δεκαετία από τότε…

Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή είναι το γράμμα «Α» επίσης περιστρεφόμενο σαν το πεντάκτινο αστέρι. Ναι, ξέρω είναι το σύμβολο της «Αναρχίας». Ναι, βέβαια… Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι σε ορισμένα από τα περίφημα «καπάκια»| (βλ. και το άρθρο μου εδώ. υπάρχει το κεφαλαίο «Α» στο κέντρο. Δηλαδή πέντε άλφα συν ένα ακόμα. Συν ότι το άστρο αυτό είναι κεκλιμένο, κάτι που επισημαίνει «κίνηση».

Γυρνάμε πάλι στο σποτάκι.

Κι αυτό το ιώδες, είναι ενδιαφέρον χρώμα. Παρότι το μπλε χρώμα απουσιάζει παντελώς, ας θυμηθούμε ότι το ιώδες είναι σύνθεση του (διπλού) κόκκινου με το (απουσιάζον) μπλε.

Α, ναι, στο σποτάκι το ιώδες φόντο εμφανίζεται συνολικά 64 δευτερόλεπτα. Κι έρχεται δεύτερο σε διάρκεια. Πρώτο έρχεται (φυσικά) το κόκκινο φόντο, με 136 δευτερόλεπτα συνολικά.

Ο Κέννεθ Γκραντ περιγράφει τη Μωβ (Ιώδη) Ζώνη σαν έναν ανεξάρτητο κόσμο οριακότητας στις παρυφές της πραγματικότητας, ανάμεσα σε ό,τι μπορούμε να βιώσουμε (σαν ανθρώπινα πλάσματα) και σε ό,τι μπορούμε απλώς να συλλάβουμε ως «μη ύπαρξη». Γιατί μώβ; Επειδή το μωβ-ιώδες αποτελεί τη σύνθεση του κόκκινου που συμβολίζει την υλική πραγματικότητα) με το μπλε, που συμβολίζει την πνευματικότητα. Το μωβ είναι η ένωση φυσικού/παραφυσικού, γνωστού και αγνώστου. 

Σε όσους είναι εξοικειωμένοι με το Δέντρο της Ζωής, αυτό είναι στενά συνδεδεμένο με το περίφημο «Ενδέκατο Σεφίρα», το Ντάαθ.

Daath = Death

Ο Γκραντ πίστευε πως συγκεκριμένη χειραγώγηση της πραγματικότητας μπορεί να επιτευχθεί με τη βοήθεια ξένων οντοτήτων από τη Μωβ Ζώνη. Κι ότι μπορεί κανείς να την επισκεφθεί με συγκεκριμένες διαδικασίες, ακολουθώντας πολύ συγκεκριμένες διαδρομές.

Ιώδες = Μωβ = Βιολετί

Στο περίφημο διήγημα του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ «Σελεφαΐς», ο Κουράνις ξεκινά την αναζήτησή του και μαθαίνει κάποια μυστικά μέσα από ένα «βιολετί αέριο». Σε ένα άλλο διήγημα του ίδιου, «Τα Όνειρα του Σπιτιού της Μάγισσας», ο ήρωας ανακαλύπτει ότι το πέρασμα μέσα από τις «παράξενες γωνίες» ξεκινά με μια βιολετιά καταχνιά.

Αλλά τι σχέση μπορεί να έχει ο Λάβκραφτ κι η Μυθολογία Κθούλου με όλα αυτά; Έλα ντε!

Στο μεταξύ η κάθε «αξία» στο σποτάκι διαρκεί ακριβώς 17 (δεκαεφτά) δευτερόλεπτα. Και με την ακόλουθη σειρά. 

= 17 δευτερόλεπτα

= 17 δευτερόλεπτα

= 17 δευτερόλεπτα

= 17 δευτερόλεπτα

= 17 δευτερόλεπτα

Το «17» είναι πολύ ενδιαφέρων αριθμός. Σχετίζεται με το θάνατο, ή τη μετάβαση. Στην αιγυπτιακή μαγική-μυθολογική παράδοση –βασικός πυλώνας της Δυτικής αποκρυφιστικής παράδοσης- το τέλος του Όσιρη ήρθε στις 17 του μηνός. Οι Πυθαγόρειοι απεχθάνονταν ιδιαίτερα το 17. 

Οι Σήραγγες του Σετ είναι οι «κατοπτρικές» διαδρομές του Δέντρου της Ζωής. Ο φρουρός της 17^ης Σήραγγας του Σετ είναι ο Ζαμραδιήλ. Η σφραγίδα του απεικονίζεται σε μωβ φόντο. 

Το 17^ο φύλλο της Μεγάλης Αρκάνας στα Ταρώ είναι το Αστέρι.

Και παραθέτοντας μια σημείωση/συνειρμική ακολουθία του αείμνηστου Μπαλάνου: 

Άστρο = Atu 17 = Πύλη προς Σύμπαν Β = Σώθις/ Σείριος = Γιογκ Σοθώθ = Άστρο του Σετ = 17/11 = Μαγεία της Πύλης ή Μαγεία του Θανάτου

Death – Daath

«Η σήραγγα [του Ζαμραδιήλ] συγκεντρώνει την επιρροή του Σετ […]. Το κάλα 17 είναι φορτισμένο με την ατμόσφαιρα του Ντάαθ-θανάτου [Daath-death] Το υπέρτατο τοτέμ της σήραγγας είναι η Μπούλτου, η Φασματική Ύαινα». (Kenneth Grant, Nightside of Eden).

Είναι άραγε τυχαίο που ο χαρακτηρισμός «ύαινες» ακούστηκε ουκ ολίγες φορές στη δίκη της 17Ν; 

Δεκαεφτά, έτσι;

Μάλιστα…

Το τελευταίο απόκομμα είναι τμήμα του άρθρου του Γιώργου Μπαλάνου «Η Βία στο Μαγικοπολιτικό Χώρο» στο περιοδικό Τρίτο Μάτι (Νοέμβριος 1991). Ένα σημαδιακό άρθρο που αποτέλεσε τον καταλύτη ποικίλων εξελίξεων, των οποίων ο ΓΜ περιγράφει ένα μέρος τους σε άρθρα και βιβλία του.

Είναι μια πολυδιάστατη, λαβυρινθώδης και συναρπαστική ιστορία που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, δεκαετίες αργότερα. Μια ιστορία στην οποία ήταν εμπλεκόμενος και ο υπογράφων, μια ιστορία την οποία περιγράφω λεπτομερώς στο βιβλίο μου Ο Λαβύρινθος του Αίματος (https://alloste.gr/non-fiction/149-labyrinthos-aimatos.html )

Και κάτι συμπληρωματικό ακόμα.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο Ιθάκη του Αλέξη Τσίπρα. Το βιβλίο ξεκινάει με ένα περιστατικό τα ξημερώματα της 29^ης Ιουνίου 2023, της μέρας που ο Τσίπρας δήλωσε ότι παραιτείτο από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας ξύπνησε από ένα θόρυβο στο μπαλκόνι. Ο θόρυβος οφειλόταν στην «κραυγή ενός περιστεριού», το οποίο ήταν παγιδευμένο και δεν μπορούσε να πετάξει. Ο Τσίπρας το απελευθέρωσε και επιστρέφοντας στο δωμάτιο εξήγησε στην σύζυγό του τι είχε συμβεί αποκαλώντας το «σημαδιακό» και ότι πλέον ήταν «απολύτως σίγουρος για την απόφασή» του.

Εξήγησε δηλαδή για το περιστέρι-οιωνό, στην… Περιστέρα. Η οποία, όπως μας εξηγεί ο συγγραφεύς, έχει και φοβία για τα περιστέρια…

Διόλου απίθανο να κραύγασαν κατόπιν κι οι δυο εν χορώ και εν αρμονία: ΧΡΙΛΙΟΥ

Ιστορία Δεύτερη: Η Μόχλευση είναι Δίκοπο Μαχαίρι

Το κόμμα ΜεΡΑ25 (Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής), είναι ο πολιτικός σχηματισμός του Γιάνη –με ένα νι- Βαρουφάκη, που είχε μια σύντομη πορεία στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Ιδρύθηκε το 2018, κατόρθωσε να βγάλει 9 βουλευτές στις εθνικές εκλογές του 2019, αλλά καταποντίστηκε στις αντίστοιχες εκλογές του 2023, μην κατορθώνοντας να εισέλθει καν στη Βουλή.

Στο λογότυπό του έχει ένα χελιδόνι. Το χελιδόνι είναι κλασικό σύμβολο έλευσης της άνοιξης. Το «25», συμβολίζει το 24+1, δηλαδή κάτι παραπάνω από το κανονικό ημερονύκτιο, με παραπομπές μάλλον στα γνωστά αλλά πάντα αποτελεσματικά πολιτικά κλισέ περί «αισιοδοξίας», «νέου ξεκινήματος», «προόδου» και λοιπών κοινοτυπιών που αποκοιμίζουν τους ψηφοφόρους εδώ και αμέτρητα χρόνια.

Ας θυμηθούμε εδώ ότι ο Κρόνος με το δρεπάνι του είναι και θεός του Χρόνου. Και ότι το χελιδόνι στο λογότυπο του ΜεΡΑ25 μοιάζει με δρεπάνι, ή σύνολο ημισελήνων. Το χελιδόνι στην αρχαιότητα ήταν σύμβολο της Αφροδίτης (πλανήτη που παρουσιάζει μηνίσκο) και της Ίσιδος. Μάλιστα η Ίσις μεταμορφωνόταν σε χελιδόνι τη νύχτα και πετούσε πάνω από το φέρετρο του νεκρού Όσιρη προτού αυτός αναστηθεί.  Τα στοιχεία του Χρόνου και της Ανάστασης λοιπόν…

Από την άλλη, έχει ενδιαφέρον αυτό το «+1». Μια ώρα παραπάνω στο ημερονύκτιο, έτσι;

Στο Twitter/Χ υπάρχει ένα ποστ του πολιτικού επιστήμονα Λευτέρη Κουσούλη (20.3.23) που λέει: «Ακούγοντας τον κ. Βαρουφάκη, χρόνια τώρα μου γεννιέται η ίδια απορία: "Μέρα 25" σημαίνει παράταση της νύχτας κατά μία ώρα;»

Η πρόταση για την ιδρυτική διακήρυξη του ΜεΡΑ25 κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο την Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018. Και τη Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018 έγινε η ιδρυτική συνδιάσκεψη του ΜεΡΑ25 στο θέατρο Ιλίσια όπου διάφοροι συνυπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος.  

Το μεσολαβήσαν Σαββατοκύριακο ήταν σημαδιακό επειδή τα ξημερώματα της 25^ης Μαρτίου 2018 έγινε η καθιερωμένη αλλαγή της ώρας. Ήτοι τα ρολόγια πήγαν μια 1 ώρα μπροστά (όπως ακριβώς και το «24ωρο» στην ονομασία του κόμματος του Βαρουφάκη! Ας προσέξουμε και την «σύμπτωση» της ημερομηνίας: 25

Ο ίδιος Βαρουφάκης έχει γεννηθεί 24 Μαρτίου (1961). Κρατήστε το κι αυτό σαν νοερή σημείωση.

Πριν από πολλά χρόνια, το 1978, ο γνωστός «αιρετικός» φυσικός Παναγιώτης Παππάς είχε ταχθεί κατά της αλλαγής της ώρας (τότε είχε αρχίσει να εφαρμόζεται στην Ελλάδα) με ένα παράξενο επιχείρημα.

Τα Νέα, 1.4.1978

 Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Παππάς έλεγε ότι μια μικρή μεταβολή σε ένα συνεχές μπορεί να προκαλέσει κατακλυσμικά αποτελέσματα και ότι η μεταβολή του 24ωρου κατά 1 ώρα μπορεί να έχει επιπτώσεις στον καιρό επί 2-4 μήνες. Στο σχετικό δημοσίευμα που έχω (Τα Νέα, 1.4.1978) ο Παππάς επισημαίνει:

«Στην περίπτωση της αλλαγής της ώρας, οι παράγωγοι ως προς τον χρόνο των μετεωρολογικών συναρτήσεων πχ ένταση ανέμου, ποσότης βροχής, θερμοκρασία κλπ φτάνουν στο άπειρο ή δεν υπάρχουν καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι για μια έστω και πολύ μικρή ασυνέχεια του χρόνου θα έχουμε ένα πολύ μεγάλο μέγεθος, ή κάτι που δεν ξέρουμε τι ακριβώς θα είναι. Η Θεωρία των Καταστροφών εξηγεί με ακρίβεια τα όσα υποστηρίζω».

Τώρα, το αν αυτή η αλλαγή της ώρας έχει όντως τέτοιες συνέπειες στις μετεωρολογικές συνθήκες, δεν ξέρω αν είναι κάτι που μπορεί να ερευνηθεί –άλλωστε η θερινή ώρα εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες. Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως εδώ είναι κάτι άλλο.

Αν υποθέσουμε ότι η κατάθεση της πρότασης για την ιδρυτική διακήρυξη του ΜεΡΑ25 λίγο πριν και η ιδρυτική συνδιάσκεψη του κόμματος λίγο μετά, δηλαδή εκατέρωθεν της σημαδιακής στιγμής της αλλαγής της ώρας, έγιναν επίτηδες;

Γιατί όμως επίτηδες;

Μήπως για να γίνει εκμεταλλεύσιμη αυτή η αλλαγή της ώρας, η συγκεκριμένη «χρονική ολίσθηση», η συγκεκριμένη ασυνέχεια στη ροή του χρόνου, η οποία ασυνέχεια ίσως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εφαλτήριο για την ενίσχυση ενός πολιτικού μορφώματος που γεννιέται ακριβώς σε αυτή την ασυνέχεια;

Κάτι σαν το κλασικό «πέταγμα μιας πεταλούδας στο Πεκίνο που προκαλεί καταιγίδα στη Νέα Υόρκη», αλλά με εφαρμογή στην πολιτική σφαίρα και ετεροχρονισμένα;

Παλαβό; Προφανώς. Αλλά ίσως να μην είναι αρκούντως παλαβό!

Ας μην ξεχνάμε ότι το ΜεΡΑ25 πήρε σχεδόν 200.000 ψήφους στις εκλογές του 2019, λίγο παραπάνω από ένα χρόνο μετά την ίδρυσή  του και έβγαλε 9 βουλευτές, ποσοστό διόλου ευκαταφρόνητο για πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα. Και μάλιστα μετά τα όσα χρεώνουν στον δημιουργό του με τα τραγελαφικά γεγονότα του 2015, την «περήφανη διαπραγμάτευση», τα capital control, τις κλειστές τράπεζες και τα σχετικά.  

Είπα για τα στοιχεία του Χρόνου και της Ανάστασης…

Το σίγουρο είναι πως ό,τι έχουμε σκεφτεί εμείς οι «παλαβοί», ακόμα και το πιο παλαβό, να είστε σίγουροι ότι το έχουν σκεφτεί κι άλλοι «παλαβοί», με ισχύ, χρήμα, διασυνδέσεις, γνώση και άμετρες φιλοδοξίες.

Θέλετε πιο ωμά;

Νομίζετε ότι ένας ευφυέστατος αριβίστας με «κινηματογραφική» εμφάνιση, που κινείται άνετα σε ποικίλους κύκλους ισχύος, γνώσης, και πλούτου (ένας δηλαδή που πληροί όλα τα χαρακτηριστικά της Σκοτεινής Τριάδας), θα είχε την οποιαδήποτε ηθική αναστολή προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει;

Θέλετε ακόμα πιο ωμά;

Στην ιστοσελίδα του ΜεΡΑ25, αμέσως μετά το μανιφέστο του κόμματος, ακολουθεί ένα κείμενο με τίτλο «77 Σκληρά Ερωτήματα – 77 Ειλικρινείς Απαντήσεις»

Χα, χα! 77, έτσι;

Απλώς θυμήθηκα το Liber OZ (ΟΖ = 77) του Άλιστερ Κρόουλι που γράφει μεταξύ άλλων:

-There is no god but man.

-Man has the right to live by his own law

-Man has the right to kill those who would thwart these rights.

Ο «θείος Αλ» μιλάει βέβαια για την Πραγματική Βούληση (True Will) αλλά το πώς ερμηνεύει κανείς αυτή την έννοια και πώς θα μπορούσε να την εννοεί ο κάθε σκοτεινοτριαδίτης είναι μεγάλη ιστορία.

Το ΜεΡΑ25 καταποντίστηκε στις εκλογές του 2023 παρά τις (όντως) επιδέξιες κινήσεις του ηγέτη του τους μήνες που προηγήθηκαν. Θα μπορούσα να γράψω εδώ διάφορα για «Γιάντες», «Δήμητρα» και την τραγωδία των Τεμπών, αλλά ψάξτε κι εσείς κάτι, όλα εγώ θα τα κάνω;!

Η μόχλευση είναι δίκοπο μαχαίρι. Κάτι που ξέρουν πολύ καλά όσοι ασχολούνται με τα χρηματοπιστωτικά. 

Και κάτι ακόμα. Το 2021 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του Βαρουφάκη, με τίτλο Το Άλλο Τώρα -κάτι σαν στρατευμένη επιστημονική φαντασία. Η υπόθεση: το 2025, τρεις φίλοι ανακαλύπτουν τυχαία ότι το έτος 2008 ο χωροχρόνος χωρίστηκε σε δυο τροχιές με αποτέλεσμα να προκύψουν δυο διαφορετικοί κόσμοι: ο δικός μας και ένα Άλλο Τώρα όπου τα γεγονότα του 2008 πήραν εντελώς άλλη τροπή, οδηγώντας σε έναν ουτοπικό κόσμο αντίστοιχο με το δικό μας αλλά διαφορετικό –δηλαδή μια παράλληλη πραγματικότητα.  

Στο Σχήμα Πρωθύστερο είχα αναφερθεί σε μια πιθανή «κβαντική μεταβολή» που έλαβε χώρα εκείνη ακριβώς την περίοδο του 2008. Είχα αναφερθεί βεβαίως και στο ότι σε μια τέτοια μεταβολή, η συλλογική μνήμη μεταβάλλεται αναλόγως ώστε να ταιριάξει στη Νέα Συναίνεση. Διότι «είναι στη φύση του ίδιου του συμβάντος να εξαλείφεται η απόδειξή του».

Παραθέτω ορισμένα αποσπασματάκια από το μυθιστόρημα του Βαρουφάκη, θυμίζοντας αυτό που έγραφα πριν για τους άλλους «παλαβούς» που σκέφτονται «παλαβά» πράγματα σαν και μας (τους πιστοποιημένους και φακελωμένους «παλαβούς»):

(σελ. 45) «Ακόμα κι αν τα εργαλεία πάλης που σας προτείνω ανήκουν, προς το παρόν, στη σφαίρα επιστημονικής φαντασίας, δεν παύουν να είναι η καλύτερή μας άμυνα […] αν δεν τα χρησιμοποιήσουμε πρώτοι εμείς […] θα θυσιάσουμε κάθε ελπίδα να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και την πλειονότητα εκεί έξω.

(σελ. 70) «Θα πρέπει ο χρόνος εντός του HALPEVAM να είναι άπειρα φαρδύς αλλά απειροελάχιστα βραχύς. Πράγματι αν μπορείς να κάνεις τα πάντα σε μια στιγμή, την επομένη τι μένει να κάνεις; Κάπου εκεί άρχισε να αναρωτιέται αν είχε ανακαλύψει το μυστικό της ενσωμάτωσης της αιωνιότητας σε εφήμερο βίο που διαρκεί κλάσμα του δευτερολέπτου».

(σελ. 398) «Ιστορικά οι πανδημίες εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να διακόψουν με το παρελθόν και να φανταστούν τον κόσμο τους από την αρχή. Αυτή η πανδημία δεν διαφέρει. Είναι μια θύρα, μια πύλη εισόδου, ένα πόρταλ από τον έναν κόσμο στον επόμενο».

Και κάτι ως επιστέγασμα…

Η συντριπτική πλειονότητα των συνωμοσιολόγων ίσως διαθέτουν δεδομένα και πληροφορίες, αλλά δεν διαθέτουν Γνώση. Κι αυτό επειδή δεν διαθέτουν αυτή την ιδιότητα που απαιτεί μεγάλη αίσθηση «ισορροπίας», πολλή αυτοεξέταση και έλεγχο του εγώ. Κοντολογίς, τους παράγοντες που ανοίγουν τα Άλλα Μάτια. Και γι αυτό κατά 99,99% αποτυχαίνουν να προβλέψουν κάτι. Όλα τα «εξηγούν» κατόπιν εορτής. Το πιο εύκολο είναι η «μόλυνση» του οράματος από τους «ρύπους» της προκατάληψης. Θα παραθέσω εδώ τα λεγόμενα του Άλαν Αμπαντέσσα Γκρην, ενός συνωμοσιολόγου που δεν ανήκει στην τυπική κατηγορία. 

«Μια μυστική εταιρία που προσπαθεί να χειραγωγήσει και να χρησιμοποιήσει τα σύμβολα για τον δικό της σκοπό, αναπόφευκτα θα χειραγωγηθεί και θα χρησιμοποιηθεί από τα ίδια τα σύμβολα. Όπως το εγώ δεν μπορεί να κρατήσει εκτός τις ακούσιες συγχρονικότητες, έτσι κι οι συνωμότες είναι ανίκανοι να κρατήσουν εκτός το αυτό-οργανωνόμενο σύμπαν. Κάθε συνωμοσία που μπορείτε να φανταστείτε, ανεξαρτήτως πόσο μεγάλη είναι, θα καταλήξει υποκείμενη σε κάτι που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως ανώτερη συνωμοσία».

Κι αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι καταλαβαίνουν. Ειδικά μέσα στις «μυστικές εταιρίες» κάθε μορφής…

Μερικές φορές κάποια πράγματα βγαίνουν επίτηδες προς τα έξω, αλλά μόνο για εκείνους που είναι ικανοί να τα αντιληφθούν. Οι υπόλοιποι απλώς βλέπουν «χαριτωμενιές».