Πόλεμος στην Ουκρανία: Οι Σκιές της Αποκάλυψης – Μέρος Πρώτον

Πριν από έξι συναπτά έτη, κυκλοφόρησε το βιβλίο μου «Το Σχήμα Πρωθύστερο». Επιφανειακά ήταν μια έρευνα με θέμα το χρόνο. Σε δεύτερο και τρίτο (και παραπέρα) επίπεδο, ήταν κάτι άλλο. Δεν ήταν τυχαίο ότι γράφτηκε με πολύ περίεργο τρόπο και σε πολύ περίεργες συνθήκες. Η διαδικασία συγγραφής του (και τα συμβάντα που την πλαισίωσαν) ήταν ταυτόχρονα η αιτία και το αποτέλεσμα που η έρευνά μου ακολούθησε ένα κάπως διαφορετικό μονοπάτι από εκείνα που ακολουθούσε στο παρελθόν.

Σε ό,τι αφορά το μονοπάτι αυτό, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα, διαβάζοντας πολλά από τα κείμενα που αναρτώ στην ιστοσελίδα μου. Ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κορωνοπανδημίας –αλλά και πιο πριν. Τα κείμενα αυτά είναι η «κορυφή του παγόβουνου». Για διάφορους λόγους, δεν μπορούν να γραφτούν όλα όσα αφορούν την προσωπική μου έρευνα. Επίσης, επειδή από ένα σημείο και μετά, η έρευνα αυτή είναι εν πολλοίς βιωματική, δεν μπορεί να περιγραφεί σε ένα κείμενο, όσο περίπλοκο και να είναι αυτό. Αφορά μη γραμμικές (non linear) διαδικασίες που γεφυρώνουν το χώρο και το χρόνο (ιδίως αυτόν) σε πολλές «διαστάσεις», ή σε πολλά επίπεδα, αν θέλετε.

Αυτή η κορυφή του παγόβουνου, είναι πολυεπίπεδη -με την έννοια ότι κινείται σε φαινομενικά ετερόκλητους χώρους. Η έρευνά μου είναι αδέσμευτη από τις νόρμες και τους περιορισμούς της ρασιοναλιστικής ανάλυσης και του αναγωγισμού. Το ίδιο και ο τρόπος σκέψης μου και κίνησής μου. Καλή και χρήσιμη η αιτιοκρατία και η λογική ανάλυση, αλλά είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά είναι αυτό που συμβατικά και ανεπαρκώς, αποκαλούμε «συγχρονικότητα», η «σύμπτωση με νόημα».

Είναι κοινοτοπία να επαναλάβω για νιοστή φορά ότι τα πάντα μέσα στο σύ­μπαν είναι αλληλοσυνδεδεμένα. Όλα τα σύμβολα έχουν πολλαπλά στρώματα πληροφορίας, ιστορίας και ερμηνείας. Και ουσιαστικά κάθε σύμβολο, θέμα και ιδέα εμπεριέχει πληροφορίες για όλα τα άλλα. Είναι κάτι σαν το ολόγραμμα. Το κάθε κομμάτι του παζλ, εμπεριέχει ολόκληρο το παζλ.

Έτσι λοιπόν, συνδυάζοντας φαινομενικά ετερόκλητα και άσχετα (στον αμύητο) πράγματα, ιχνηλατώ μοτίβα, αποκωδικοποιώ την περίφημη Μορφοδιάταξη, που έλεγε κι ο αείμνηστος Γιώργος Μπαλάνος

Τα συγχρονικά συμβάντα είναι κάτι σαν τα σήματα της τροχαίας που προειδοποιούν ή πληροφορούν. Κάτι σαν σήμα GPS που επιτρέπει την ευχερέστερη περιπλάνηση στο τοπίο της Συναίνεσης.

Και τα αναδυόμενα αρχέτυπα είναι οι βασικοί δομικοί λίθοι της πραγματικότητας και κομβικές εστίες της Μορφοδιάταξης. Είναι νήματα και κόμβοι ενός αδιόρατου γεωμετρικού δικτύου. Είναι κάτι σαν τον Περιοδικό Πίνακα των Στοιχείων της Ύλης στη Χημεία, σαν το Δέντρο της Ζωής στην Καμπαλά, σαν τον Source Code, τον «Πηγαίο Κώδικα» στην Πληροφορική.

Αργώ να ξεκινήσω επειδή θεωρώ ότι «η αρχή είναι η ώρα για να φροντίσει κανείς με τον πιο προσεκτικό τρόπο ότι οι ισορροπίες είναι ορθές», όπως έγραφε κι ο περίφημος Φρανκ Χέρμπερτ στην πρώτη σελίδα του «Dune».

«Φτάσαμε σε μια κρίσιμη καμπή όπου η Συναίνεση έχει αρχίσει να ραγίζει και να φλουτάρει. Σαν υπερεκτεθειμένα πλάνα ταινίας, το ένα πάνω στο άλλο. Η ίδια η κοινωνία παγκοσμίως γίνεται virtual με κβαντικό (ασυνεχή-σπασμωδικό-απότομο) τρόπο […] Ο ίδιος ο χρόνος έχει μεταβληθεί –επειδή ο χρόνος δεν είναι μόνο το ρολόι. Ο λογαριασμός θα έρθει στο τέλος βέβαια. Προς το παρόν ψωνίζουμε… Αλλά «δεν είμαστε πια στο Κάνσας». («We're not in Kansas anymore»). Σημαίνει ότι ξεφύγαμε από ό,τι θεωρείται φυσιολογικό, σημαίνει ότι εισήλθαμε σε μια κατάσταση που είναι ανοίκεια και δυσάρεστη. Αλλόκοτη. Τρομακτική. Εξωπραγματική. Προήλθε από μια ατάκα της πιτσιρίκας πρωταγωνίστριας Ντόροθυ στην ταινία φαντασίας «The Wizard of Oz» (1939)».

Αυτά τα έγραφα στις 5 Απριλίου 2020, στην αρχή της κορωνοπανδημίας και την έλευση της παγκόσμιας κορωνοπαράνοιας στο άρθρο μου εδώ: . Το γεγονός αυτό ήταν κομβικό σε ό,τι αφορά το κβαντικό άλμα της Παγκόσμιας Συναινετικής Πραγματικότητας για το οποίο είχα πρωτοκάνει νύξεις στο «Σχήμα Πρωθύστερο». Υπήρχαν και πολλά άλλα. Όμως το αμέσως επόμενο (και απείρως σημαντικότερο) γεγονός στην πορεία «εκτός Κάνσας» είναι ο Πόλεμος στην Ουκρανία (μαζί με ένα νέφος/nimbus «δορυφορικών» συμβάντων).

Κόπιασα πολύ προκειμένου να χαράξω τις αδρές γραμμές της σχετικής Μορφοδιάταξης. Ωστόσο θεωρώ ότι υπάρχουν κάποια θεμελιώδη σημεία τα οποία μπορούν να διευθετηθούν σε ένα βασικό (και ανεπαρκές φυσικά) διάγραμμα. Το διάγραμμα απεικονίζει μια διάταξη «εμπεριέχειν & εμπεριέχεσθαι», όπως θα έλεγε κανείς στην Ανάλυση Συστημάτων.

Πολύ χονδρικά υπάρχουν διαφορετικά «στρώματα» στη Μορφοδιάταξη αυτή. Εκείνο που τα περικλείει όλα είναι η έννοια του Χρόνου/Ροής. Έχω γράψει πολλά για το θέμα Χρόνος/Κρόνος σε πολλά κείμενά μου τα τελευταία δυο χρόνια. Η ουσία είναι ότι εκδηλώνεται μια τιτάνιας κλίμακας κβαντική μεταβολή στη ροή του χρόνου. Οι έννοιες-κλειδιά εδώ είναι: Συγχρονικότητες, Αντιστροφή Ροής, Παρεμποδισμός Ροής, Εναντιοδρομία,

Είχα γράψει στο «Σχήμα Πρωθύστερο» (και αλλού φυσικά) ότι σε μια συλλογική κβαντική μεταβολή, η μνήμη εκ των πραγμάτων μεταβάλλεται για να ταιριάξει στη νέα Συ­ναίνεση. Κι αυτό που έχω γράψει πολλές φορές, ότι «ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι, όχι να έρθει η Συντέλεια του Κό­σμου, αλλά να έρθει και να μην την πάρουμε χαμπάρι», δεν είναι ακριβώς αστεϊσμός. Ναι, σε πρώτο επίπεδο εξέφραζα το κλασικό παράδειγμα με το βάτραχο στην κατσαρόλα το νερό της οποίας θερμαίνεται σταδιακά, τόσο αργά που ο βά­τραχος δεν έχει καταλάβει ότι έβρασε. Όμως σε δεύτερο επίπεδο, αναφερόμουν ακριβώς σε αυτό το σβήσιμο ή/και την τροποποίηση της συλλογικής μνήμης. Reality Shift, σε απλά Νεοελληνικά.

Την κβαντική αυτή μεταβολή έχουν εντοπίσει κι άλλοι ερευνητές –κι ένας από τους σημαντικότερους (που γνωρίζω τουλάχιστον) είναι ο Αμερικανός Goro Adachi ο οποίος έχει ιχνηλατήσει με συναρπαστικό τρόπο θεμελιώδη νήματα νοήματος στην ιστοσελίδα του (https://www.supertorchritual.com/. Από την έρευνα του Adachi έχω χρησιμοποιήσει πολλά στοιχεία, τα οποία επισημαίνω όπου αυτά παρατίθενται.

Το επόμενο στρώμα αφορά τα ποικίλα Αρχέτυπα και Σύμβολα που αναδύονται παντού, αχνοφέγγουν και εμφανιζοεξαφανίζονται, κάτι σαν τα κόκκαλα των μαθηματικών πίσω από τη σάρκα του Σύμπαντος. Τα κόκαλα του σώματός μας είναι αόρατα (εκτός αν έχετε όραση ακτινών Χ), αν και μπορεί κανείς να τα δει να κινούνται αχνά κάτω από τη σάρκα. Οι έννοιες-κλειδιά εδώ είναι: Αριθμοί, Μυθολογία, Θρησκεία

«Παρακάτω», έχουμε ποικίλα συμβάντα που σχετίζονται με Ουράνια Σημεία. Και με τη φράση αυτή εννοώ συμβάντα και ειδήσεις που έχουν σχέση με αστρονομικά φαινόμενα και αντικείμενα, όσο και ειδήσεις από το χώρο της αστροναυτικής και των μη επανδρωμένων διαστημικών προγραμμάτων.

Ακόμα πιο «κάτω» έχουμε τρία βασικά υποσύνολα. 1.Την Πολυεπίπεδη Κρίση (που έχει οικονομική κυρίως έκφανση αλλά όχι μόνο), η οποία περιλαμβάνει την Πανδημία και γενικότερα οτιδήποτε έχει σχέση το Βιολογικό Παράγοντα και τον Πόλεμο/Πυρηνικά. 2. Ναυτικά Συμβάντα και 3. Οχήματα-Άλογα-Κυνίδες. Το πώς συμπλέκονται και αλληλοδιαπλέκονται όλα αυτά, θα το δούμε στη συνέχεια.

Όλο αυτό το διάγραμμα είναι η μια «διάσταση» της Μορφοδιάταξης. Η άλλη είναι ένα σχήμα με ομόκεντρους κύκλους, πολύ απλούστερο.

Το σχήμα αυτό είναι και πολύ πιο σαφές. Οι προσωπικές συγχρονικότητες εμπεριέχονται στις συγχρονικότητες που αφορούν την Ελλάδα οι οποίες με τη σειρά τους εμπεριέχονται στο σύνολο των συγχρονικοτήτων παγκοσμίως. Εννοείται πως κι εδώ υπάρχει η παγίδα της καρτεσιανής αντίληψης/εκλογίκευσης από τη μια μεριά και από την άλλη του παρανοϊκού σολιψισμού (η θεώρηση ότι ο παρατηρητής είναι το κέντρο του σύμπαντος και δεν υπάρχει τίποτε άλλο από αυτόν). Η έρευνά μου (που είναι πολύ δύσκολη και απαιτητική) υιοθετεί μια προσέγγιση που έχει κάποιες ομοιότητες με την περίφημη «κριτική-παρανοϊκή δραστηριότητα» του Σαλβαντόρ Νταλί: μια αυθόρμητη μέθοδο «παράλογης» γνώσης βασισμένη στον κριτικό-ερμηνευτικό συνειρμό των παραληρηματικών φαινομένων.

Όπως και να έχει, φανταστείτε ότι το δεύτερο σχήμα «συμπληρώνει καθέτως» το πρώτο. Μην ζητάτε να σας το περιγράψω καλύτερα. Όσο περισσότερα θα πω, τόσο πιο σπαζοκεφαλιά θα γίνει. Αλλά φανταστείτε πώς αποκρυπτογραφήθηκε το εξωγήινο μήνυμα στην ταινία «Contact» (1997): απλώς κάποιος σκέφτηκε να συνδυάσει σε μια επιπλέον «διάσταση» τον χείμαρρο των «παράλογων» και χαοτικών στοιχείων του μηνύματος.

Στις 10.9.2021, είχα γράψει χαρακτηριστικά: «Μετά από ένα σημαντικό διάστημα σχετικής ηρεμίας, οι εξελίξεις άρχισαν πάλι να επιταχύνονται. Είναι δύσκολο να αναλύει κανείς γραμμικά μια μη-γραμμική διαδικασία. Τα άρθρα αυτά είναι στιγμιότυπα, ενσταντανέ που απεικονίζουν τα διαρκώς μεταβαλλόμενα σύννεφα μιας καταιγίδας. Τίποτα λιγότερο. Τίποτα περισσότερο».

Κατά τον ίδιο τρόπο, η σειρά αυτή των τριών άρθρων με αφορμή και αιτία τον Πόλεμο στην Ουκρανία είναι κάτι ανάλογο, πλην όμως περισσότερο οργανωμένο, με την έννοια ότι διαφάνηκε κάπως ένα βασικό μοτίβο (ή μοτίβα). Μην «γλείφεστε» όμως. Όλα αυτά αλλάζουν αστραπιαία (ή περνούν σε άλλο επίπεδο). Για λόγους απλούστευσης και για καλύτερη αφομοίωση της περίπλοκης Μορφοδιάταξης από τον αναγνώστη, έσπασα το αρχικό κείμενο-μαμούθ σε τρία μέρη –συνεπώς θα υπάρξουν τρία σχετικά άρθρα που θα αναρτώ κάθε λίγες μέρες.

Προβληματίστηκα επίσης από το ποια αφετηρία θα επέλεγα, ώσπου θυμήθηκα το περίφημο απόφθεγμα του δαιμόνιου Τσαρλς Φορτ: «Μπορεί κανείς να μετρήσει κανείς την περιφέρεια ενός κύκλου, ξεκινώντας από οποιοδήποτε σημείο της».

Τυπικά, τα κείμενα αυτά έχουν γραμμική αφήγηση και εξέλιξη, επειδή η συνείδηση του μέσου ανθρώπου είναι σημειακή και ο χρόνος γραμμικός. Στην πορεία θα κάνω αναδρομές ή φαινομενικά «παραστρατήματα» ώστε να υπάρξει περισσότερη σαφήνεια, όπου αυτό είναι εφικτό. Οπότε μην προβληματιστείτε βλέποντας να «συγχέω» τις προσωπικές συγχρονικότητες με εκείνες σε πανελλήνιο ή διεθνές επίπεδο. Ο ψυχίατρος μου λέει ότι είμαι σε καλό δρόμο…

Στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου (2021) ακολουθούσα ένα ακόμα μονοπάτι τις έρευνας, συλλέγοντας στοιχεία για τις εξελίξεις στο μέτωπο της κορωνοπανδημίας. Είχα προσέξει ότι κάποια βασικά αρχέτυπα αναδύονταν σε φαινομενικά «άσχετο» τόπο και χρόνο. Εννοείται πως σχεδόν τίποτα στο πλαίσιο της έρευνάς μου δεν είναι «άσχετο». Όμως τότε η πτυχή αυτή της Μορφοδιάταξης ήταν πολύ ομιχλώδης.

Σε μια περιπατητική έρευνα που κάναμε με τον συνεργάτη και φίλο Νίκο Παναγοδημητρόπουλο, στις 10 Δεκεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας, με κεντρική ιδέα το αρχέτυπο του Ποσειδώνα, καταλήξαμε σε ένα… φροντιστήριο με την επωνυμία «Ηράκλειτος» στα Εξάρχεια. Ο περίφημος αρχαίος «σκοτεινός φιλόσοφος» είναι ευρύτερα γνωστός για το ρητό «τα πάντα ρει». Δεν γνωρίζουμε εάν πραγματικά το είχε πει αυτός, αλλά δεν έχει σημασία. Το βασικό ήταν πως είχε προκύψει η έννοια της Ροής. Εννοείται πως «Ποσειδώνας» μπορεί να είναι ο αρχαίος θεός της θάλασσας, αλλά κι ένα σωρό άλλα, όπως η έννοια του νερού, ο αντίστοιχος πλανήτης, τα σχετικά «ποσειδώνια» σύμβολα (τρίαινα, άλογο κλπ) –ακόμα και πχ ένα οπλικό σύστημα, ή μεταφορικό μέσον με την ονομασία αυτή.

Δευτερευόντως, ο τελικός «προορισμός» παρέπεμπε στην έννοια της «σχολής». Επειδή έχω μάθει να ξεχωρίζω τους «σπόρους» από τους οποίους βλασταίνουν περίπλοκα νήματα νοήματος, άρχισα να νιώθω ότι είχε αρχίσει μια δαιδαλώδης ερευνητική διαδρομή.

Ο Ποσειδώνας είναι ο βασιλιάς της Θάλασσας (αλλά και μεταφορικά της Αβύσσου, αφού είναι αδελφός του νοηματικά συγγενούς Πλούτωνα). Ιερό του ζώο είναι το άλογο, ένα ζώο πολύ συχνό και σε μύθους και θρύλους για ψυχές που ανεβαίνουν στον Πάνω Κόσμο. Υποτίθεται πως στη Θεσσαλία ο Ποσειδώνας δημιούργησε το άλογο χτυπώντας με την τρίαινά του ένα βράχο. Ο ίδιος φαίνεται πως λατρευόταν παλιά και σαν άλογο. Είχε και το προσωνύμιο Ίππιος. Το φτερωτό άλογο Πήγασος ήταν γιος του Ποσειδώνα. Ας θυμηθούμε επίσης και το προσωνύμιο Σεισίχθων, που τον κάνει να μοιάζει ακόμα περισσότερο με τον «υποχθόνιο» Πλούτωνα, αφού ο Ποσειδώνας σχετιζόταν με τους σεισμούς.

Επισημαίνω εδώ ότι στο πλαίσιο της έρευνας, «σεισμός» μπορεί να είναι μεν το τεκτονικό φαινόμεν�