Αποφαίνειας Πλέγμα - Μέρος Α: Το Γριμόριο του Ποσειδώνα

«Τα όντα από τον Τραλφάμαντορ δεν βλέπουν το σύμπαν σαν συνονθύλευμα από λαμπερές τελείες. Βλέπουν από πού είχε περάσει το κάθε άστρο και πού πηγαίνει και ο ουρανός είναι γι αυτά γεμάτος από αραιά, φωτεινά μακαρόνια. Οι Τραλφαμαντοριανοί δεν βλέπουν τα ανθρώπινα όντα σαν δίποδα. Τα βλέπουν σαν γιγάντιες σαρανταποδαρούσες με μωρουδίστικα πόδια στη μία άκρη και γεροντικά στην άλλη».

Κουρτ Βόννεγκατ, Σφαγείο Νο 5.

Εν είδει εισαγωγής θα παραθέσω ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο του αείμνηστου Γιώργου Μπαλάνου, από το βιβλίο «Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης» (2004) στο οποίο περιγράφει πολύ καλύτερα από μένα, αυτό που θέλω να εκφράσω:

«[…] το καθετί που είναι γνωστό, –αληθινό ή ψεύτικο- […]είναι κι ένα στοιχείο πληροφορίας. Η αξιολόγηση και διάκριση των αληθινών στοιχείων από τα ψευδή προκύπτει από τον ακόλουθο μηχανισμό, που κάνει, μεταξύ άλλων, και το πλήρες ξεσκαρτάρισμα. […]τα ποικίλα και αμέτρητα στοιχεία αιωρούνται αβέβαια στην αρχή, μέχρι που μια φυσική έλξη να τα τραβήξει προς τη μία ή την άλλη “εστία”. […] …η κάθε “εστία” λειτουργεί σαν μια χοάνη έλξης που προσελκύει εκείνα τα στοιχεία και μόνο που έχουν συνάφεια με τη συγκεκριμένη “εστία” και δικαιούνται μια φυσική θέση αγκίστρωσης σ’ αυτή.

»Έτσι, μπορείτε να δείτε τα στοιχεία και σαν τα κομμάτια ενός παζλ που μπορούν να νιώσουν έλξη μόνο προς τη θέση όπου δικαιωματικά ανήκουν, γιατί έχουν την ίδια γεωμετρική μορφή. Κατά συνέπεια, τα στοιχεία τείνουν από μόνα τους να έλκονται και να σταματούν αγκιστρωμένα στις σωστές εστίες του πλέγματος, και μόνο σ’ αυτές. Για τον ίδιο λόγο, τα ψευδή στοιχεία απορρίπτονται σχεδόν αυτόματα […]

»Με δύο λόγια, όλα τα αμέτρητα στοιχεία κατασταλάζουν στο τέλος μόνο σωστά, σε συγκεκριμένες θέσεις ενός γεωμετρικού πλέγματος σκέψεων, που δεν είναι άλλο από ένα μυαλό».

Αυτή η συνολική γεωμετρική διάταξη και κατανομή των στοιχείων –στο χώρο και το χρόνο– συνθέτει τη σφαιρική και συνολική εικόνα. Κι αυτή είναι η περίφημη Μορφοδιάταξη.

Το παραπάνω κείμενο απαντάει στην κλασική ερώτηση που μερικές φορές μου απευθύνουν σχετικά με τα κείμενά μου εδώ: «Γιατί αυτό να κολλάει με εκείνο και όχι με το άλλο;». Στο «γιατί;» θα μπορούσα να απαντήσω «γιατί κλάνει το γατί», αλλά για λόγους στοιχειώδους ευγένειας προτίμησα να παραθέσω το κείμενο του Μπαλάνου.

Ο Μπαλάνος είχε αναφέρει ότι ένα τέτοιο νοητικό πλέγμα ενυπάρχει εν δυνάμει σε κάθε φυσιολογικό ανθρώπινο μυαλό, με την προϋπόθεση ότι αυτό ότι δεν υπολειτουργεί λόγω ανεπαρκούς νοημοσύνης ή ψυχωτικής αποδιοργάνωσης. Και στον πολύπαθο χώρο της «Ελληνικής Αναζήτησης», οι κλινικά ηλίθιοι και οι σοβαρά διαταραγμένοι/ψυχασθενείς είναι συχνότεροι κι από τις μύγες πάνω από έναν ανοιχτό βόθρο.

Οπότε με την κατάσταση που επικρατεί και η οποία για διάφορους λόγους επιδεινώνεται, δεν τρέφω αυταπάτες ότι αυτά που γράφω στην παρούσα ιστοσελίδα θα βρουν και πολλά ευήκοα ώτα. Αλλά ούτως ή άλλως, απευθύνομαι στους απειροελάχιστους κατόχους ευηκόων ώτων, οι οποίοι διαθέτουν αρκετή νοημοσύνη και ψυχική ισορροπία ώστε να μην ελκύονται από τους γελοίους-ηλίθιους-ψυχασθενείς που λέγαμε. Και με αυτούς είναι που θα υπάρξει (και υπάρχει) η περίφημη συνήχηση.

Όπως τα στοιχεία του παζλ μπαίνουν αυτόματα στη σωστή τους θέση, έτσι και τα άτομα του χώρου μπαίνουν αυτομάτως στη θέση που τους ανήκει κι εκεί που ταιριάζουν. Η διαδικασία είναι αυτόματη, αμείλικτη και νομοτελειακή.

Σε προηγούμενα κείμενα, είχα αναφερθεί σε πολλά και διάφορα, με κεντρικό υπόστρωμα τα περίπλοκα νήματα νοήματος που έχουν την κακή συνήθεια να μπερδεύονται πέραν των τριών διαστάσεων του χώρου και της μιας διάστασης του χρόνου. Είχα αναφερθεί στην ανάδυση κάποιων θεϊκών αρχετύπων σε συνδυασμό με συγχρονικά συμβάντα και περίεργες «τελετουργίες».

Τους τελευταίους μήνες, τα αναδυόμενα αρχέτυπα αφορούν αρχαιοελληνικούς θεούς και θεές, τα σύμβολά τους, τα ιερά τους ζώα και κάποια άλλα πράγματα. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία (για τον οποίο έγραψα ένα μακροσκελέστατο κείμενο σε τρία μέρη στο οποίο καλό θα ήταν να ανατρέξετε), έγινε ο «κακός χαμός».

Πολύ χονδρικά και ανάκατα: Ποσειδώνας, άλογο, ταύρος, το υγρό στοιχείο, μετεωρολογικές/ γεωλογικές αναστατώσεις, Άρτεμις & Απόλλων, βέλη, κυνοειδή (σκυλιά, λύκοι αλεπούδες κλπ).

Πέραν αυτών, και επειδή η Μορφοδιάταξη εκτείνεται πέραν των γνωστών 3+1 διαστάσεων, υπάρχουν διάφορα επάλληλα «στρώματα». Εκείνο που τα περικλείει όλα είναι η έννοια του Χρόνου/Ροής. Όπως έχω γράψει εκτεταμένα στην περίοδο της πανδημίας του κινεζοϊού, εκδηλώνεται μια τιτάνιας κλίμακας κβαντική μεταβολή στη ροή του χρόνου. Οι έννοιες-κλειδιά εδώ είναι: Συγχρονικότητες, Αντιστροφή Ροής, Παρεμποδισμός Ροής, Εναντιοδρομία.

Και κάτι ακόμα, εξαιρετικά σημαντικό. Οι προσωπικές συγχρονικότητες εμπεριέχονται στις συγχρονικότητες που αφορούν την Ελλάδα οι οποίες με τη σειρά τους εμπεριέχονται στο σύνολο των συγχρονικοτήτων παγκοσμίως. Μην ψάχνετε να βρείτε άκρη με την καρτεσιανή λογική, επειδή θα καταλήξετε να αναζητάτε ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο.

Ας δούμε κάποια προκαταρκτικά τώρα.

Το θέμα του Παρεμποδισμού της Ροής εκδηλώθηκε με το κοντέινερσιπ EverGiven που είχε κολλήσει στη διώρυγα του Σουέζ στις 23-29 Μαρτίου 2021, δημιουργώντας πρόσκαιρα σοβαρές ανησυχίες για τη ροή του παγκόσμιου εμπορίου.

Η ημέρα της «διάνοιξης της ροής» στο Σουέζ συνέπεσε με την έναρξη της δίκης του Τζωρτζ Φλόυντ (Floyd = flood = πλημμύρα = υγρό στοιχείο = ροή). Ως γνωστόν ο Φλόυντ πέθανε επειδή ο αστυνομικός του είχε κλείσει την τραχεία (απόφραξη ροής) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναπνεύσει. Η φράση «I can’t breath» έχει ταυτιστεί πλέον με την υπόθεση αυτή και με το κίνημα BLM των μαύρων στις ΗΠΑ.

Η δίκη τελείωσε στις 20 Απριλίου 2021. Την ίδια μέρα ο αμερικανικός βολιστήρας Perseverance που βρίσκεται στον Άρη, έγραψε ιστορία καταφέρνοντας για πρώτη φορά να παρασκευάσει οξυγόνο, που βεβαίως χωρίς το οποίο, «we can’t breath». Δυο μέρες αργότερα, έκανε πρεμιέρα στο άκρως επηρεαστικό Netflix η ταινία «Stowaway» στην οποία το πλήρωμα ενός διαστημοπλοίου καθ’ οδόν προς τον Άρη αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα επειδή δεν τους φτάνει το οξυγόνο. Στις 23 Απριλίου, ανακοινώθηκε ότι τα ινδικά νοσοκομεία αντιμετώπιζαν έλλειψη οξυγόνου για τους ασθενείς με κοβίντ. Ταυτόχρονα ένα ινδονησιακό υποβρύχιο αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα. Την επόμενη μέρα μια δεξαμενή οξυγόνου εξερράγη σε νοσοκομείο για κοβίντ στο Ιράκ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 82 άτομα. Στις 12 Μαΐου έκανε πρεμιέρα στο Netflix η ταινία “Oxygen” με μια γυναίκα παγιδευμένη σε μια διαστημική κάψουλα στην οποία τελειώνει –τι άλλο;- το οξυγόνο.